Clovelly - een plaatje aan de noordkust van Devon

Van verschillende kanten kregen we de tip om naar Clovelly aan de noordkust van Devon te gaan. Clovelly is een vissersdorpje dat tegen de steile klippenkust is gebouwd. De keienstraatjes dalen met zo'n 440 feet zo sterk dat gemotoriseerd vervoer niet mogelijk is, zodat iedereen op de benenwagen is aangewezen. Vroeger werden ezels voor vrachtvervoer gebruikt. De ezels worden nog steeds in ere gehouden, maar dan toch vooral voor de toeristen. Het vervoer van allerlei benodigdheden - van de prive boodschappen tot meubels en bouwmaterialen - wordt tegenwoordig met eenvoudige, maar zeer doeltreffende sleden gedaan. De familie Hamlyn kreeg het landgoed, waartoe ook Clovelly behoort, in 1738 in eigendom. Deze familie heeft zich toegelegd op de restauratie en het onderhoud van het dorp en de landgoederen.

De geschiedenis van Clovelly gaat vele eeuwen terug, er schijnen zelfs restanten uit de Romeinse tijd in de omgeving teruggevonden te zijn. De grote kademuur dateert van de 14e eeuw. Een van de oudste huizen is dat van Crazy Kate  in de haven, waar Kate zo'n 250/300 jaar geleden haar vissersman overboord zag slaan en verdrinken.

De huizen in het dorp zijn met oorspronkelijke bouwmaterialen gerestaureerd en het hele onderhoud is een kostbare aangelegenheid. Het dorp is dan ook alleen te voet en tegen betaling toegankelijk via het Visitor Centre (+ parkeerplaats).

Het dorp met z'n sfeervolle, witgekalkte cottages aan de steile hoofdstraat (Up-Along of Down-Along), die naar de haven leidt, geflankeerd door smalle zijstraatjes en steegjes is echt een plaatje. Op verschillende gevels aan de bovenzijde van de straat vielen ons de jaartallen uit het begin van de 20e eeuw op. Deze zijn dus blijkbaar niet zo oud, of misschien in die tijd nieuw opgebouwd.

Rond 1830 begon de visserij aan belang in te boeten, maar halverwege die eeuw begon het toerisme op gang te komen. De auteur Charles Kingsley heeft aan de populariteit van het dorp zeker een bijdrage geleverd, dus een museum dat aan hem is gewijd is wel op zijn plaats.

http://www.bbc.co.uk/england/sevenwonders/southwest/clovelly_mm/

http://www.clovelly.co.uk/map/crazy-kate%E2%80%99s-cottage

Voor wie iets leuks naar huis wil meenemen is het Visitors Centre een ideale plek. Vooral heel veel lekkere streekproducten! Een wandeling in de omgeving en een bezoek aan de tuinen van Clovelly Court leek ons (achteraf) zeker de moeite waard, maar dan hadden we een dag in plaats van een middag moeten uittrekken voor dit prachtige stukje van Devon.

Ontmoeting van hemel en aarde bij Widemouth Bay

Van Week St Mary reden we nu eens stijgend, dan weer dalend over smalle weggetjes door het prachtige heggenlandschap van landelijk Cornwall naar Widemouth.

Widemouth Bay lag nog volkomen onder de wolken toen wij er aankwamen. De zon probeerde er af en toe doorheen te breken en dat oplichten leverde dan fraaie kleuren op, maar er waren ook momenten dat de wolken bijna zwart werden en zwaar als een dikke deken boven het water en de kust hingen.

Het moet er hier spectaculair aan toegaan als de weersomstandigheden echt slecht zijn. Nu was het gewoon genieten van de prachtige wolkenluchten en het wisselende licht.

Meeuwen en drieteenstrandlopers scharrelden langs de waterrand en een paar sportievelingen lieten zich verleiden door de Atlantische golven.

 

  

In the Beach House reserveerden we een tafel voor die avond. Nu vervolgden we onze tocht via Bude naar Clovelly aan de noordkust van Cornwell, terwijl de zon definitief in het noorden begon door te breken. (volgende blog). De zon zou het die dag definitief winnen van de wolken en 's avonds genoten we in het warme avondlicht met een mooi uitzicht over de baai heerlijk van vers seafood in the Beach House. Het is een ongedwongen tent waar je niet de hele avond doorbrengt met dineren, en zo konden we ons nadien op het strand onderdompelen in de ondergaande zon, die speelde met de golven, steeds intenser werd en tenslotte alles in lichterlaaie zette.

Time to go home.