R&R in Engeland: Bodmin Moor met de Jamaica Inn en Golitha Falls

Jamaica Inn is wel een "must" als je naar Bodmin Moor gaat en het is bovendien een prima punt om de moors in te rijden. Onder betere weersomstandigheden en in het hoogseizoen zal het hier ongetwijfeld drukker zijn, ik zie het voor me. Op een enkeling na was het nu uitgestorven.

De Smugglers Bar probeert de sfeer van het verleden nog wel enigszins vast te houden, maar bij het tappen van een kopje koffie uit de automaat bij het snelbuffet in het restaurant kun je je hier toch geen ruige smokkelaarsbendes meer voorstellen. Toch blijft het natuurlijk best een leuke locatie. Het was miezerig, grauw weer en dan doet een kopje koffie ons altijd goed. En voor wie meer authenticiteit wil opsnuiven is het naastgelegen museum een aardige aanvulling of alternatief.

Dwars door de oostelijke moors volgden we de oever van River Fowey stroomafwaarts. Het was inmiddels nagenoeg droog, maar nog erg grijs en zwaarbewolkt. Maar ja, hoort dat niet bij de moors?!

River Fowey is hier nog een bescheiden stroompje. Het weggetje kronkelt mee tussen de lage heuvels, nu eens met open groene weiden, dan weer met ruigere grassen en stekelige bremstruiken, soms een bescheiden bosperceel. Verspreide boerderijen, soms iets verderop een gehucht.
In de directe omgeving van het riviertje is het hier en daar moerassig. Waar aan de overkant ook stroompjes zijn, staan waarschuwingen voor overstekende otters. Behalve platgetreden paden, hebben wij geen sporen van de dieren gezien.

Oude brug, niet meer in gebruik en dichtgegroeid met een enorme bremstruik. Aan de overkant van het veld riep een koekoek....koekoek....koekoek.....koekoek...

Niet alle schapen blijven keurig in hun eigen land, het gras is altijd nog groener aan de overkant.

Draynes Bridge over de Fowey en daarachter een ruim parkeerterrein bleek een prima entree voor een wandeling door de bossen bij Golitha Falls.

Het stroompje is al wat meer rivier geworden, maar heeft tussen de hoge beboste hellingen minder ruimte. Met trapsgewijze watervalletjes dartelt de Fowey vrolijk door de kloof. Wij volgden langs haar oevers, eerst over een vlak, zacht verend bospad omzoomd door imposante beuken.

Het jonge voorjaarsblad, grassen, mossen, planten.....alles ademt GROEN!

We moesten een bruggetje over een zijstroom en toen werd het een stuk rommeliger en de Fowey zette de vaart erin.

Op een bepaald punt liepen we omhoog de heuvel op en lieten de rivier beneden ons achter.

Deze oude bossen zijn heel waardevol, met name voor de vele soorten varens, mossen en levermossen. Nu ben ik een groot liefhebber van mossen, maar ik zou nauwelijks een soort kunnen benoemen. Maar van zo'n bijzondere mos begroeide berm en boomstam kun je toch alleen maar blij worden!

Eenmaal boven op de helling kwamen we in heel andere sferen. Blue!

Andere bomen, andere kruiden zoals grote witte muur en hier en daar een bosanemoon, andere varens, andere mossen..... en een kooi bij een oude mijnschacht met de waarschuwing om de hond aan de lijn te houden. In deze omgeving zijn nog veel oude diepe mijnschachten en zulke plaatsen zijn gevaarlijk.