12 mei hadden we een ochtendvlucht naar Bristol voor een vakantie van 10 dagen in Cornwall. Voor deze eerste nacht hadden we een kamer in het Hampton by Hilton in het centrum geboekt, niet ver van het busstation. Er is een prima busverbinding van de luchthaven naar Bristol en van het busstation liepen we gemakkelijk via ondergrondse passages onder de drukke wegen door naar het hotel. Verschillende van die passages komen samen uit in de Bearpit een soort kunstzinnige, alternatieve ontmoetingsplaats voor vooral jongeren, was onze indruk. Het zag er allemaal heel gemoedelijk uit, maar enkele jaren geleden schijnt het hier minder veilig te zijn geweest en daar heeft de gemeente iets aan gedaan. Geen foto's, omdat we met onze koffers liepen, maar ik vond een aardig filmpje op internet: https://artinbearpit.com/
We besloten om in de paar uur die we hadden om Bristol te verkennen, zonder plan en toeristenboek op stap te gaan. Gewapend met een plattegrond en wat tips van het hotel liepen we naar de riverside om langs de Avon naar de Harbourside te lopen. Via het winkelgebied kwamen we in Castle Park.
In 1088 is hier het eerste kasteel van Bristol gebouwd op een soort aarden heuvel (motte).Van de Motte and Baily Castle, waaraan het park zijn naam te danken heeft, is niets meer terug te zien. Het park is nu een "playing ground" waar jongelui elkaar treffen, relaxen, jongleren of muziek maken. Ik waande me een beetje terug in de hippietijd. Op deze zonnige zomerse dag vonden wij Bristol met zijn kleine en grotere parken en vele terrassen een heel gezellige, levendige en gemoedelijke stad. 
De stichting van St Peter's Church is terug te brengen tot het begin van de 12e eeuw. Bristol is tijdens de Tweede Wereldoorlog zwaar gebombardeerd door de Duitsers (Bristol Blitz) en ook St Peter's is hierdoor getroffen. De ruïne van de kerk is een monument voor de gevallenen van Bristol.
Bristol is ook een vrolijke (overigens niet overal esthetische) mengeling van oud en nieuw. Aan de havenkant is en wordt veel gerenoveerd of nieuw gebouwd, oude pakhuizen veranderen in stijlvolle appartementen. Altijd interessant om nog eens iets over op te zoeken. Zo vond ik een foto van het Redcliffe Wharf pakhuis uit 1990 in deplorabele staat met kapotte ramen. In 1997 zou de Bristol Churches Housing Association het pakhuis hebben omgebouwd voor sociale woningen.
Verder langs de kade tot we de terrassen bij Kingstreet niet langer konden weerstaan en neerstreken in het zonnetje voor de King Street Brew House voor een biertje.
Natuurlijk wilden we geen Heineken, maar een plaatselijk biertje. Wij zijn geen ale-liefhebbers en dus ging de voorkeur uit naar lager, maar welke te kiezen? We mochten er een paar proeven aan de bar en lieten ons onze keuze goed smaken.
King Street is trouwens een mooie straat, aangelegd in 1633. Enkele gebouwen uit die tijd staan er nog zoals het Old Vic theater en deze vakwerkpub.
We lopen een stukje door de achtergelegen straten.
De "Granary" blijft niet gemakkelijk onopgemerkt door de typische oosterse bouwstijl. 19e eeuws, ooit graanpakhuizen, nu appartementen.
Queen Square, ooit een plaats waar de kooplieden handel dreven.
Een mooi park met een groot ruiterstandbeeld van Willem III, statige huizen.\
Queen Square House, Franse Empire stijl, 1889.
Terug naar het water, de floating docks. Uit oude dokken zijn in de tweede helft van de 20e eeuw mooie woonwijken ontstaan. Overal waar je loopt en kijkt zijn pubs en terrassen, het is een levendige bedoening. Achter de gekleurde huizen op de kade aan de overkant is de toren van St. Mary Redcliffe nog te zien. Zowel de wijk als de kerk danken hun naam Redcliffe aan het rode zandsteen van de klif.
Ook hier is gezelligheid weer troef. John Cabott (afkomstig uit Italië, maar later ontdekkingsreiziger in dienst van Hendrik VII) kijkt het allemaal maar aan. In zijn tijd ging het hier vast heel anders aan toe.
Narrow boats, speciaal (max. 2.13 m. breed) gebouwd in de 18e, 19e en 20e eeuw om elkaar en met name de smalle sluizen en bruggen te kunnen passeren. Sommige doen nu dienst als restaurant.
Over Pero's Bridge lopen we eerst nog langs de kade naar een ouder stukje Bristol: de Watershed.
De voormalige pakhuizen van de Watershed doen nu dienst als een geavanceerd film- en cultuurcentrum. De galerij eronder staat geheel ten dienste van de horeca.
Vandaar gaan we naar een heel modern stukje Bristol: het Amphitheater en Millennium Square.
Millennium Square: winkels, horeca, een casino, ontmoetingspunt, strakke architectuur, fonteinen die de kleur van de omgeving in de dalende zon weerspiegelen. Wij eten buiten op het plein en hoeven ons geen moment te vervelen, een bont gezelschap aan mensen en nationaliteiten trekt aan ons voorbij.
Terug naar de oude stad: de trappen omhoog langs de kathedraal komen we uit op College Green.
Het park wordt geflankeerd door Bristol Cathedral en het boogvormige gebouw van City Hall. Aan de ander kant steken wij de drukke straat over om door de stad terug te lopen naar ons hotel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten