R&R in Engeland: Bodmin Moor, King Doniert's Stone en de Hurlers

Van Golitha Falls wilden we naar Minions voor de Hurlers en de Cheesewring. Zo kwamen we vanzelf ook langs King Donierts stone. De beide granieten stenen zijn waarschijnlijk uit de 9e eeuw en zeldzame restanten van het vroege christendom in Cornwall. Mooi dat de tekst op Donierts steen en de versieringen op beide stenen al die eeuwen behouden zijn gebleven en niet volledig door weer en wind zijn geërodeerd.

Een ander toelichtend bord op de site licht toe dat er waarschijnlijk houten kruisen op de stenen hebben gestaan.
De tekst op Donierts stone is latijns: Doniert Progavit Pro Anima" - Doniert richt (dit kruis) op voor (het heil van) zijn ziel. Doniert was waarschijnlijk Durngarth, King of Cornwall, die in 875 v.C. verdronken is.

Van hier reden we de moors in, glooiende heuvels vol bremstruiken die het land onder de zware, lage wolken een bijna zonnig aanzien gaven. Over veeroosters, hier lopen de schapen vrij rond. Tot we Minions bereiken is er geen enkele vorm van bewoning.

Minions mag dan een prehistorische site hebben, maar het dorp is wel bij de tijd.
De naam Minions is afgeleid van Minions Mound, een grafheuvel aan de westkant van het dorp en heeft dus niets te maken met de Minions movie. Maar het bord - niet geheel onomstreden - bij de entree van het dorp is al goed geweest voor heel wat toeristenselfies.

Minions is het hoogstgelegen dorp in Bodmin Moor. In deze streek werd vroeger veel koper en tin gewonnen. De hoge moors strekken zich rondom ongerept en verlaten uit, maar her en der steken de skeletten van verlaten machinegebouwen boven het land uit als stille getuigen van het mijnbouwverleden. In 1914 sloot hier de laatste kopermijn. Een andere inkomstenbron vormden de steengroeven, maar ook daaraan is een eind gekomen.

Over een afstand zien de moors er redelijk gelijkmatig uit, maar overal zijn holen en kleine poelen. In hoeverre dat allemaal natuurlijk is of dat er hier ook verzakkingen zijn als gevolg van ondermijning, weet ik niet. Tussen de Hurlers voel je je omringd door een oud verleden.

In de verte zagen we de heuvel met de Cheesewring, dichterbij een roodborsttapuit.

Tussen de oude stenen en de schapen door liepen we in de richting van de Cheesewring. Door verschillende omstandigheden hebben we deze door erosie natuurlijk gevormde stenenstapels niet meer bezocht o.a. vanwege het late middaguur. Vanaf deze hoge weiden hebben we in ieder geval een goede impressie gekregen.

En ook hier hadden we een prachtig uitzicht over de Bodmin moors. Prachtig lichtten de verre heuvels op onder de zonnestralen die achter de wolken vandaan piepten, terwijl het onze velden volledig overschaduwd werden en de wolken ons trakteerden op een miezerregen. Fotocamera droog onder de jas gestopt en teruggestiefeld naar de parkeerplaats.